Cheers Mate!

30 oktober, 14.00 uur: We zijn net ingecheckt voor onze vlucht van Auckland naar Santiago (Chili). Toen we in de rij stonden merkten we al wat van het Zuid Amerikaanse pittige temperament, wat toch in contrast staat met de altijd even vriendelijke en zachtaardige kiwi’s. Terugkijkend op Nieuw Zeeland hebben we hier een erge goede tijd gehad. Helemaal de afgelopen 2 weken waarin Paulien haar ouders bij ons waren! We hebben samen het Zuidereiland in een aardig speed-tempo verkend in de door ons gedoopte ‘Bassie & Adriaan bus’. We hebben ontzettend veel (mooie dingen) gezien, veel kilometers gemaakt, veel gekletst, veel gelachen, veel lekkere dingen gegeten en lekkere wijntjes gedronken.

Nieuw Zeeland heeft een prachtige ‘flora’, maar eigenlijk maar weinig bijzondere ‘fauna’. Toch hebben wij ons samen met paps en mams erg goed vermaakt met de beestenboel die hier wel aanwezig is. Even wat hoogtepunten:

- We hebben papa en mama net opgehaald van de airport in Christchurch en zijn helemaal blij elkaar weer te zien! We besluiten gelijk een stuk te gaan rijden en komen uit op een prachtige camping op de Arthur’s pass. In eens komt papa helemaal enthousiast de camper ingestormd: hij heeft een kiwi gezien! Wij waren al 2 weken onderweg, maar nog geen kiwi gespot en het is uiterst zeldzaam deze vogels zomaar tegen te komen. Papa pakt zijn camera en gaat weer op jacht naar de kiwi; om ons het bewijs te kunnen leveren. Hij komt terug met foto’s van een kruising tussen een kip en grutto… Dit was duidelijk geen Kiwi, maar een Weka en ook best leuk.
- Dan hebben we ook nog de Kea. Dit is een kruising tussen een papagaai en een roofvogel die een beschermde vogel is in NZ. Ze zijn groen en houden van rubber, dus ook van autobanden. Terwijl we naar Milford Sound reden (fjorden in het Zuiden van Zuider-eiland) en onze bus even parkeerden kwamen er gelijk allemaal Kea’s aanvliegen die wel een hapje van onze camperbanden lustten en ook wel geïnteresseerd waren om de camper van binnen eens te verkennen. Gelukkig was mama er als de kea’s bij met wat sneeuwballen (ja, het was koud) om deze beschermde vogel weg te jagen.
- Weer op weg naar het Noorden van het Zuidereiland belandden we op een camping met boerderijdieren; Paulien was helemaal enthousiast! Helemaal nadat ze hoorde dat papa aan de eigenaar van de camping had gevraagd of er misschien een lammetje was die de fles moest hebben, omdat zijn dochtertje (van slechts 26 jaren oud) dat nog zo graag een keer zou willen doen. En JA er was een lammetje die door Paulien is gevoed vanuit een coca cola flesje met speen; super leuk! Daarna werden ook de emoe’s, schapen, eenden, een hert en een varken vol enthousiasme uit de hand gevoerd.
- Papa is een lekkere eter en helemaal als het om vlees gaat. In de supermarkt zag hij lekkere cheese/bacon worsten voor op de BBQ liggen. De rest van ons werd er niet echt warm van, maar pap had er echt zin in. Na ze gegrild te hebben en ze waren veranderd in vreemde verschrompelde dingen met de smaak van papier, gaf papa toch ook toe dat hij wel eens betere worsten had gehad. We waren nog steeds op de boerderij en we dachten dat de beesten deze worsten wel zouden kunnen waarderen. Mama rennend met een worst in de hand – de eendenlokker - had zeker 15 eenden achter haar aan en toen 1 eend de hele worst in zijn bek had ontstond er een estafette tussen de eenden. Erg lachwekkend. De emoe slikte een hele worst in 1 x keer door en het moddervette varken heeft er nog het meeste van genoten.
- Aan de Oostkust van het Zuidereiland in Kaikoura kun je een prachtige wandeling maken langs de kust waar het stikt van de meeuwen en zeehonden. Wij hadden deze wandeling al 2 weken geleden gemaakt en waren toen aangevallen door meeuwen en met de capuchon op ons hoofd en wapperend met onze armen hebben we gerend voor ons leven. Deze keer met mama en papa lieten de meeuwen ons met rust, maar belemmerden zeehonden ons van het maken van een rustige wandeling. Op alle bordjes staat dat je een veilige afstand van de zeehonden moet houden – 10 tot 20 meter – omdat ze gevaarlijk kunnen zijn. Nu lag er 1 zeehond op de rots bij het water en 1 zeehond lag 4 meter bij hem vandaan tegen de rotswand aan en wij moesten er tussendoor. Volgens mama kon het best, want wij zijn toch zeker wel sneller dan deze zeehonden met hun bijzondere logge lijf. Toch hebben we nog een tijdje gewacht totdat 1 zeehond het water inging, waarop mama direct de oversteek maakte onder luid gebries van een tandenshowende rob. Papa was de 2e held en wij wachtten nog wat langer totdat de andere zeehond een voor ons nog wat gunstigere plaats had ingenomen. Mama stond al die tijd op ons te wachten naast een dode, stinkende rottende zeehond; die daar ook best veel liggen.

Al met al mooie beesten-belevenissen waar we een hoop lol om hebben gehad. Inmiddels zitten we in het vliegtuig en voelt het alsof we voor de 2e keer afscheid hebben moeten nemen van ‘thuis’. Het heerlijke luxe leven in Nieuw Zeeland en het gezelschap van Paulien haar ouders waren een welkome pitstop; we zijn weer opgeladen voor een weer heel ander avontuur in een voor ons nieuw continent!

Foto’s zijn te vinden op: http://picasaweb.google.com/psgroenvandorsten/Blog30OktZuidereilandPapMam?authkey=Gv1sRgCPDUktKZyd_D7AE&feat=directlink

Nu we dit bericht plaatsen zijn we net een paar uurtjes geleden veilig in Santiago geland en opgehaald door Samuel en Ximena waar we nu verblijven; erg leuk!

Adios, W & P