TOP 3 - Bolivia!

Wij hebben niet stilgezeten de afgelopen 2,5 week in Bolivia! We begonnen Bolivia goed op 5 december met toch nog pepernoten, een kadootje en een gedicht! We hebben al heel wat van Bolivia gezien, met het meest beroemde transportmiddel hier: de bus! Deze voornamelijk hobbelige nachtritten op vieze stoelen in combi met nog viezere luchten die voorbij komen waaien zorgen ervoor dat je low budget reist en een betaling voor een overnachting uitspaart, maar eigenlijk gewoon niet slaapt: slopend dus. Toch bewegen we onszelf voort en zijn we nog steeds aardig fris en fruitig (al heeft Paulien dit keer een ongenode gast in haar darmen) en hebben we weer fantastische dingen kunnen doen en bekijken! Onze TOP 3 qua hoogtepunten van onze afgelopen reisperiode doen we jullie graag uit de doeken!

1) Al vrij snel na onze start in Bolivia in Copacobana en op Isla del Sol zijn we naar La Paz (3660 meter hoogte) afgereisd. Hier aangekomen wilden we eigenlijk zo snel mogelijk een tour boeken naar het Amazonegebied van Bolivia. Maar door stakingen was dit niet mogelijk en moesten we ons reisschema wat omgooien. Dan maar eerst naar Uyuni (3669 meter hoogte) om een 3 daagse Jeeptour over de zoutvlaktes en haar omgeving te maken, ook niet verkeerd! Om 6.00 u ‘s ochtends kwamen we met een 14 uren durende nachtbusrit (waarvan de helft stuiterend) aan in Uyuni. Een paar uurtjes opfristijd en om 10.00 u stonden we paraat om met nog 4 anderen en een alleen Spaans sprekende gids/chauffeur (meer het laatste dan het eerste) in een gammele jeep te stappen op weg naar de zoutvlakte (Salar)! Na 5 minuten hadden we een al een lekke band, maar dit zei gelukkig niets; de rest van de trip bleven we aardig vrij van technische problemen met de auto. Na een korte stop bij het treinenkerkhof, stonden we zomaar op de schitterende en oogverblindende Salar de Uyuni! Na wat leuke kiekjes te hebben gemaakt, reden we verder naar Isla Incahuasi. Dit surrealistische eiland wordt geheel omringd door een zee van zout en is volledig begroeid met allerlei cactussen; sommigen zijn meer dan 1000 jaar oud! Daarna reden we door naar ons zout-hotel. Er is niet één zouthotel, zoals wij dachten, maar vele families hebben accommodaties gebouwd waarbij ze gebruik maken van zoutstenen, waardoor je al snel een ‘zout-hotel’ hebt :). De volgende dag hebben we gereden door de meest onwerkelijke landschappen: een eindeloze woestijn, bergen met onwaarschijnlijke kleuren, lagunes met nog weer mooiere kleuren, vulkanen en flamingo’s; we keken onze ogen uit! De derde dag stonden we in alle vroegte (05.00 u) en kou (onder het vriespunt) op om geisers te bekijken en heerlijk warm te badderen in een natuurlijke hotspring. Na nog een paar lagunes en de Salvador Dalí woestijn is de officiële tour voorbij en worden de mensen van onze groep afgezet bij de grensovergang met Chili. Wij hobbelden met z’n 2en gewoon ruim 8 uur terug in de Jeep naar Uyuni. Al met al: een hoogtepunt op grote hoogte!

2) Na Uyuni besluiten we niet direct terug te gaan naar La Paz, maar een stop van een paar dagen in de witte koloniale hoofdstad Sucre te maken op slechts 2800 meter hoogte gelegen. Voor Willem even een letterlijke verademing, want op bijna 4000 meter hoogte leven doet hem niet zoveel goeds. Sucre is een schitterende stad en we hebben heerlijk weer, maar hij komt op plaats numero 4 in onze ranglist en we beschrijven helaas alleen onze top 3… Om in het Amazonegebied van Bolivia terecht te komen, moeten we eerst weer terug naar La Paz. We stappen als enige toeristen in een nachtbus, die er in onze ervaringen tot nu toe het slechtste uitzag, maar de stoelen kunnen ver naar achter en voor het eerst slaapt Paulien de helft van de 12 uur durende tocht. Willem heeft duidelijk nog wat meer oefening nodig. In La Paz vermaken wij ons altijd prima met regeldingen en de volgende dag gaat om 4 uur ’s nachts de wekker, omdat we om 5.15 u op het vliegveld moeten zijn voor onze vlucht van 6.15 u naar Rurrenabaque!! Ondanks de vroegte zien we er erg naar uit om naar de laaglanden van Bolivia te gaan en een nieuwe en andere exotische wereld te bewonderen. Het vliegtuigje waarmee we gaan ziet er van de buitenkant nog wel oké uit, maar van binnen is het net een tunnel met slechts 19 zitplaatsen. Nieuwe vliegervaring, waarbij we niet hele grote hoogtes bereiken en tussen bergen doorvliegen die je aan weerszijden uit je raam ziet. Na een half uurtje/drie kwartier komt de jungle in zicht en maken we een best aardige landing voor dit kleine vliegtuigje! We stappen uit en de tropische warmte valt als een deken om ons heen! Wat een contrast vanuit 10 graden in La Paz naar zeker 33 graden in Rurrenabaque! Warme herinneringen aan Afrika komen bij ons boven door de temperatuur en hoge luchtvochtigheid, de prachtige groene begroeiingen en de geur die in de lucht hangt. Om 9 uur ’s ochtends begint onze ‘Pampas tour’ met nog 6 anderen, allen van het mannelijke geslacht. Voordat we in een lange, slanke boot de Río Yacuma op gaan, gaan we eerst dicht op elkaar geplakt 3 uur hobbelen (met zwetende mannen :S) over een onverharde weg in de Jeep. Rond 1 uur gaan we de rivier op en begint onze exotische ‘safari’. In Afrika was het moeilijk om krokodillen te spotten, maar hier zaten ze werkelijk om de paar meter op de kant met hun bek open om af te koelen. Daarnaast zien we allerlei soorten vogels, ontzettende grote knaagdieren (zie foto’s), schildpadden, apen en was het heerlijk om te varen met de wind door onze haren. Halverwege de middag komen we aan in onze ‘lodge’, wat altijd weer mooier en luxer klinkt dan dat het is. ’s Avonds gingen we nog het water op om de oplichtende ogen van de krokodillen te bekijken. De volgende dag ontwaken door het gekrijs van de apen en hebben we een spannende ochtendactiviteit: we gaan op zoek naar de Anaconda! Dit is de op 1 na langste slang ter wereld en het is een wurgslang. Best wel een beetje spannend dus om actief op zoek te gaan naar deze reptiel. De paar uur durende zoektocht ging door hoge graslanden en moerasgebieden waar we - voordat we de anaconda ontmoetten - een spannende aanvaring hadden met vrij agressieve krokodil die haar nest probeerde te beschermen. Onze gids was voor niets bang en lokte de dieren ook een beetje uit. Zo sloeg hij met een stok op de grond en maakte ondertussen geluiden van een babykrokodil. Dit maakte de moederkrokodil natuurlijk gek en ze stuifte uit het water op ons af! Onze gids riep: he’s coming, he’s coming!! Paulien gilde en rende voor haar leven, waarna ze door alle mannen werd uitgelachen. Willem probeerde ook snel te ontkomen, maar bleef met zijn tas tussen een prikkeldraad hek hangen. Poeh, niet echt relaxed! Uiteindelijk bleef de croc op veilige afstand en konden we passeren, maar deze gebeurtenis kan wel weer toegevoegd worden aan het lijstje met meest spannende dierenontmoetingen van Willem en Paulien. Na een tijdje had onze gids raak en lag er een 3 meter lange Anaconda verscholen in het hoge natte gras rond een meertje! We hadden er zo maar op kunnen gaan staan! Doordat ze aan het vervellen was, was ze volgens de gids rustig, maar we durfden toch maar niet te dichtbij te komen; het hoofdje ging namelijk nog actief en heel alert op en neer. Na dit verhittende avontuur waren we wel toe aan een koude douche en een goede siësta en gingen we pas ’s middags weer op pad om ons geduld te oefenen met het vissen van piranha’s en andere visjes. Willem heeft helaas geen vis daadwerkelijk in de boot kunnen laten belanden, maar de visjes aten zijn aas wel steeds op. Paulien had op een gegeven moment wel iets aan haar weerhakje hangen: een mini-visje met het haakje door zijn buik haha! De laatste ochtend gingen we op zoek naar roze dolfijnen om ‘met ze te zwemmen’. Dit is een heel ruim begrip: je zwemt in het water en je weet dat er ergens in het water ook dolfijnen zwemmen, maar je ziet maar heel soms en op afstand. Je zou ook kunnen zeggen: ‘zwemmen met krokodillen en piranha’s’, want die zitten er ook :S. Na een vroege lunch stappen we weer in onze boot en gaan we terug naar de plaats waar de jeep ons weer in 3 uur terugbrengt naar Rurrenabaque. Met als enige nadeel 15 muggenbulten rijker te zijn, was deze tour ook echt een topper!

3) Afgelopen maandag zijn we wéér teruggekomen in La Paz en weer voor de 3e neergestreken in ons lievelingshostel. Er is nog 1 reden om terug te komen in La Paz en dat is het op de fiets afdalen van de ‘World Most Dangerous Road’, ook wel de ‘Death road’ genoemd. Helaas kon Paulien op het laatste moment niet mee, omdat de parasiet te veel overlast veroorzaakte. Willem kon de verleiding van deze absolute adrenalinekick niet weerstaan en is wel gegaan! Met een goede uitrusting ging Willem dinsdagochtend vroeg op pad! De bus bracht hem naar een hoogte van 4700 meter waar hij begon aan de 4 uur durende afdaling van 3500 meter! De eerste 24e kilometers waren geasfalteerd, wat lekker hard ging, maar wel super koud was! Daarna kwamen ze bij de echte Death Road van 64 kilometer lang aan met een gravel ondergrond en afgronden van soms wel 600 meter diep! Compleet doorweekt, onder de modder, als eerste geëindigd van een groep van 25 en super voldaan kwam Willempie aan op de finish op 1180 meter hoogte. Paulien zat ondertussen te wachten in de hostelkamer en was dolgelukkig toen Willem ’s avonds weer heelhuids op de deur klopte!

Foto’s van onze hoogetepunten zijn te vinden via: http://picasaweb.google.com/psgroenvandorsten/Blog22Dec2010?authkey=Gv1sRgCKHJxNOYw5HQfA&feat=directlink

Dan rest ons nu niets anders om jullie allen een FELIZ NAVIDAD toe te wensen en een super gezegend 2011! Wij zijn met Kerst in het Kinderhuis van Misión Timoteo in Santa Cruz (http://www.misiontimoteo.nl/kinderhuis). Jullie horen weer van ons in het nieuwe jaar vanuit Argentinië!

Willem & Paulien