Welfareville BLOCK 35

Het is 07.45 u en we trekken de voordeur achter ons dicht en lopen richting de ingang van onze subdivisie Brookside Hills; een lekker loopje van 10 minuten. We komen bij de ‘grote weg’ aan waar we ingespannen moeten kijken of er een Jeepney aankomt die ons mee kan nemen naar Welfareville; de ‘crossing’ of de ‘JRC’. Na 15 minuten is er een juiste Jeepney die niet té overladen is om ons voor ruim een uur te loodsen door het chaotische verkeer van Manila tegen betaling van omgerekend 25 eurocent. De Jeepney chauffeur moet overal ogen en oren hebben, allereerst voor het verkeer, maar ook voor betalende en in- en uitstappende passagiers. In de Jeepney reis je zijwaarts; een gezellig heen en weer gewieg, door het vaak plotselinge remmen van de driver. Veel mensen brengen slapend door in de Jeepney. Er zitten geen ramen in een Jeepney, dus er is sprake van een natuurlijke airconditioning met verschillende geursensaties van voornamelijk uitlaatgassen uit erg oude uitlaatpijpen. We wisten niet dat er zo’n variëteit aan parfums van uitlaatgassen bestond. Welkom in Manila! In de Jeepney heb je geen zicht op je omgeving. Als wij willen weten of we al bijna in Welfareville zijn, buigen we ons voorover en proberen we door het kleine voorruitje een glimp op te vangen van het 2e Shell station aan de rechterkant voordat de weg in twee splitst met op de linkerhoek een Jollibee (Dé Filipijnse McDonalds op werkelijk elke hoek van de straat).

Zo, we stappen uit en kunnen weer even de benen strekken voor 10 minuutjes; op naar Welfareville Block 35! We passeren een school waar de scholieren uit de ramen hangen en naar ons zwaaien en schreeuwen: ‘Hey, whazzzup?’. Ze denken dat elke blanke die hier loopt een Amerikaan is en Willem wordt geregeld ‘Joe’ genoemd. Welfareville komt steeds dichterbij. Het gekraai van de hanen komt ons al tegemoet. Zo’n beetje elke man in Welfareville heeft een haan om op zondag hopelijk zijn haan te zien winnen van de buurman zijn haan en daar zijn brood mee te verdienen. Gokken gebeurt hier erg veel (niet alleen met hanen) en mannen zijn helaas vaak verslaafd aan alcohol. In de smalle steegjes lopen scharminkelige honden en katten rond, maar het belangrijkste zijn natuurlijk de mensen! Iedereen geeft je een glimlach en de ‘wenkbrauw-groet’; het kort optrekken van je wenkbrauwen en laten zien dat je de ander ziet en groet. Aan de smalle steegjes staan stenen huisjes, in de deuropening staan kinderen of zitten vrouwen in elkaars haren te ‘luizen’, op veel plekken wordt de was met de hand in grote tobben gedaan en staan er BBQ’s te roken. Vele huisjes hebben als handel of een klein winkeltje met allerlei snacks, of er staan grote potten en pannen in het raamkozijn waar je voor weinig een heerlijke lunch kunt kopen. De elektriciteitsdraden en waterleidingen lopen overal, altijd waterplassen op de grond en een gecombineerde geur van uitwerpselen van mens en dier, wasmiddel en de houtskool van de BBQ. Dit is Welfareville Block 35, er zijn nog 40 andere blokken. Het is niet groter dan 1 vierkante kilometer en er wonen ongeveer 250.000 mensen. Je zou het een ontwikkelde sloppenwijk kunnen noemen; de mensen hebben de grond gekraakt met toestemming van de overheid en leven altijd in onzekerheid of ze kunnen blijven.

We zijn inmiddels bijna in ons werkgebied van de afgelopen weken aangekomen: de Preschool & het Livelihoodcentre. Maar eerst komen we nog langs het basketbalveld; dé populairste sport in de Filipijnen. Paulien is de afgelopen dagen vooral bezig geweest met het proberen te ontlasten van teacher Lisa. Dit houdt o.a. in mee doen met liedjes zingen, opruimen van speelgoed, vieze handjes wassen, pakjes drinken en koekjes openen en de koekkruimels weer opvegen, letters leren en kleurplaatinstructies geven. In de preschool luistert Paulien naar de naam ‘Ate Paulien’; wat ‘oudste zus Paulien’ betekent. Wat vooral nu erg leuk is is dat het nutritionmaand is en kinderen worden onderwezen over gezonde voeding. Aanstaande vrijdag is er een speciale presentatie voor de ouders en kinderen waarin Paulien wat gaat vertellen over malnutrition (voedingsstoffentekort) en vitamine A. De kinderen krijgen wat eenzijdig voedsel en zijn niet zo gewend groenten en fruit te eten. Ze eten erg veel zoetigheid en zoete dranken en ze worden er zelfs mee in bed gelegd ’s avonds. Dit is dan ook al goed aan hun jonge gebitjes te zien. Zeker tweederde van de kinderen hier hebben een afgebrokkeld, bruin/zwart verrot gebit. Erg schrijnend. Kuya (oudste broer) Willem komt ook af en toe met zijn lolbroek aan in de preschool en heeft binnen no- time de kinderen op zijn hand en wild en vol enthousiasme. Willem is op het moment voornamelijk bezig in en rond het Livelihoodcentre. BL heeft verschillende projecten opgezet om de urban poor te helpen een beter bestaan te kunnen opbouwen. Belangrijkste projecten zijn de productie van kaarten en boekenleggers, tassen van gerecycled plastic en afwasmiddel en enkele programma’s om microkrediet te verstrekken. Er is behoefte aan meer structuur in de (financiële) administratie en een meer doordacht marketing/verkoopbeleid voor een aantal van de projecten. Daarnaast moet er nagedacht over andere nieuw op te zetten projecten; hier hopen wij de komende tijd ook input voor te kunnen geven.

Bukang Liwayway werkt in veel verschillende urban poor area’s in Manila en omgeving. We hebben al verschillende gebieden mogen bezoeken. De komende weken zullen we nog meer van andere projecten gaan zien. Paulien zal waarschijnlijk nog meer met gezondheidsvoorlichting gaan doen en Willem kan zijn vastgoed-expertise inzetten voor een aantal projecten waar BL mogelijk in wil investeren. Op www.dawnforthepoor.org kun je meer informatie vinden over het werk van Bukang Liwayway.

Ook deze keer weer enkele foto’s, o.a. van de Worldcup final , deze zijn te vinden op: http://picasaweb.google.nl/psgroenvandorsten/Manila1018Juli?authkey=Gv1sRgCPqo4u3P0MD7Kw&feat=directlink

Goede vakantie voor een ieder die daar de komende tijd van gaat genieten, heeft genoten of aan het genieten is.

Sige (‘See you; in Tagalog),

Willem & Paulien