Water – Tubig

‘Water’ – in het Tagalog ‘tubig’ (spreek uit als ‘too big’ in het Engels) - is één van de vier elementen waar de Filippijnen genoeg van heeft. Het land bestaat uit meer dan 7000 eilanden en wordt overal omringd door Oceanen. Daarnaast staan de Filippijnen wereldwijd qua natuurrampen op nummer 1 met vaak ook rampen die wel iets met een overvloed aan water te maken hebben. Er is nog een ander soort water ‘het Levende water’ (God) waar juist meer behoefte aan is, maar waar ook al veel mensen al wel van gedronken hebben…

Met het zeewater rondom de eilanden hebben we afgelopen donderdag tot en met zaterdag kennis mogen maken! We zijn er een paar dagen tussen uit geweest en hebben genoten van het prachtige water rondom het eiland Mindoro ten zuiden van Manila. Het water werd hoe verder we van Manila afkwamen steeds schoner en afval-vrij. Het was wel even een verademing uit de stinkstad Manila weg te zijn en weer wat frissere lucht in te kunnen ademen. Ook was het enorm stil in Puerto Galera en hebben we heerlijk geslapen! Het enige geluid wat je hoorde was het ruizen van de zee en het slaan van de golven op het strand, mmmmm. We hebben veel in het water gelegen en ook de schitterende onderwaterwereld al snorkelend kunnen bewonderen!

Voordat we donderdag op konden naar het strand hadden we op woensdag een ander soort water te trotseren… Dit water was niet helderblauw en vol met mooie creatures en koraalriffen, maar bruin van kleur, vol modder, afval en dampend van de uitlaatgassen. Jaja, dit was de ultieme culturele ervaring: een overstroming in Manila! Op deze woensdag hadden we in het kantoor van OMF gewerkt (hercategoriseren van de bibliotheek) en waren we via de sms al halverwege de middag gealarmeerd dat het behoorlijk hard regende in onze subdivisie. Waar wij zaten (zo’n 15 km verderop) was weinig aan de hand en leek het niet zo spannend te zijn. Vol goede moed vertrokken we rond half 6 met een taxi richting Brookside Hills. Hoe dichter we bij onze eindbestemming kwamen hoe langzamer het ging. Inmiddels zaten we al 2 uur in de taxi en gingen we stapvoets vooruit. Om ons heen leek het alsof mensen de Nijmeegse aan het lopen waren, zoveel mensen waren er op de been en niet in voertuigen te vinden. Wij besloten ook maar om uit te stappen en te voet verder te gaan. Al lopend kwamen we bij de weg die de problemen veroorzaakte en waar het water tot middelhoogte stond. De elektriciteit was uitgevallen, het was pikkedonker en wij waren de enige ‘Americano’s’ ter plekke… Voelt niet helemaal prettig, maar goed we moesten door. Door het zojuist beschreven water waden tot op je middel hadden we niet zo’n zin, dus we besloten als schapen de andere schapen te volgen die op de betonnen barricade in het midden van de weg balanceerden en vooruit probeerden te komen. Helaas hield deze balk na zo’n 100 meter op, maar was het water inmiddels op kniehoogte en besloten we de sprong in het diepe maar te wagen!! Vanalles flubbert er langs je benen (met nog best een aardige snelheid!) waarvan je niet weet wat het is, maar na ongeveer een kwartier kwam het droge land in zicht en waren we bijna thuis, na een reis binnen Manila van bijna 3,5 uur :S. Ons huis was gelukkig onaangedaan, maar dat was voor vele anderen niet het geval en is er veel waterschade en dikke lagen modder in en om het huis.

Nu nog 2 weken met het project Bukang Liwayway te gaan, waarin het kristal heldere Levende Water aan de veelal dorstige Filippijnen wordt aangereikt. Aan de buitenkant lijken de mensen in de urban poor gebieden het niet eens heel erg slecht te hebben en ze zien er redelijk goed verzorgd uit, maar nu weer hier langer zijn zie je meer van hun problemen die niet zo aan de oppervlakte liggen en zie je hoe groot hun noden zijn en hoe hard hun leven is. Vandaag sprak Paulien met een studente van 18 jaar oud, die na het helpen in de preschool snel naar huis moest om voor de hele familie de was met de hand te doen. Zij is nog maar net volwassen, maar moet nu al voor iedereen zorgen. Haar vader heeft haar verlaten toen ze een baby was, haar moeder overleed toen ze 12 was. Daarna leefde ze met haar grootmoeder, maar zij is sinds een paar jaar halfzijdig verlamd vanwege een hersenbloeding…Nu leeft ze samen met haar zusje bij 2 ooms en runt ze het hele huishouden, daarnaast studeert ze fulltime. En tóch getuigt ze van Gods goedheid: voor haar is Jezus een heel levend voorbeeld, omdat Hijzelf ook leed, in armoede geboren werd en geleefd heeft en haar een nieuw perspectief in haar leven geeft.

Nog 2 weken en dan krijgen we bezoek uit NL! Samen met Jolle gaan we de laatste week van augustus wat meer van de Filippijnen zien en dan vertrekken we 1 september naar Indonesië!

Een goede verdere zomer daar in Nederland! Hopelijk met niet al te veel water, tenzij je voor de verkoeling het water van een zwembad, meer of zee opzoekt :).

Foto’s zijn te vinden op: http://picasaweb.google.nl/psgroenvandorsten/Manila29Aug?authkey=Gv1sRgCPyoi_nloILSHw&feat=directlink

Liefs, Willem en Paulien