Tanzania - so far so good

Alweer 2 weken vertoeven wij in Tanzania en zijn wij iets dieper in het wat primitievere reizigersleven gedoken dan we tot dusver hadden gedaan in Uganda – Kampala. In Kampala hadden we elke dag behoorlijk westers en gevarieerd eten, meestal een warme douche, een eigen auto tot onze beschikking, weinig vieze beestjes en andere dingen in onze verblijven, konden we ons bijna altijd redden met Engels en konden we de tropische temperaturen goed aan. Nu maken we kennis met de kleinere dorpen van Tanzania met weinig gevarieerd eten (taaie kip/vis met rijst of patat met ei), vaker een koude dan een warme douche, afhankelijk van het lokale openbare vervoer, verwonderen we ons over de vele kleine huisgenoten die overal tevoorschijn komen (nog afgezien van wat vorige slapers allemaal achterlaten), zou het erg makkelijk zijn als we vloeiend Swahili spraken en zweten we heel wat af. Ach het heeft zo zijn charmes en vaak zorgt het voor lachwekkende situaties!

Na een paar dagen Dar es Salaam (wat niet zo spannend was) zijn we beland in het uiterste Zuiden van Tanzania: Mtwara (tegen de grens met Mozambique). Door de ligging en doordat er jarenlang oorlog heeft gewoed is dit Zuidelijke gebied wat achtergesteld ten opzichte van vele andere delen van Tanzania. Het was een hele belevenis om met de bus naar Mtwara te komen. Over 600 kilometer hebben we met een grote typische Afrikaanse touringbus - met fluoriserend exterieur en interieur - bijna 14 uur gedaan. Over een erg slecht stuk van ongeveer 60 kilometer deden we maar liefst 6 uur, aangezien er niet echt een weg was, maar wel heel veel water en modder. We zijn langs verscheidene voertuigen gekomen die vastzaten in de mud, maar wij zijn er wonder boven wonder ongeschonden door heen gekomen. Later hoorden we dat veel bussen soms voor dagen vastzitten…
Aangekomen in Mtwara hebben we Job ontmoet - een Nederlandse jongen die voor een paar weken in Tanzania was om zich bezig te houden met het cashewproject van Worldpartners (WP). We hebben een week met elkaar opgetrokken wat érg gezellig was en goed voor onze start op het nieuwe project!

WP is 6 jaar geleden in een dorp vlakbij Mtwara – Naliendele - gestart met een cashew plantage. Er is ongeveer 40 hectare land aangekocht en het kost even tijd voordat de bomen maximaal productief zijn (pas als ze 20 jaar oud zijn zitten ze op een hun max. capaciteit van ongeveer 50 kg. ruwe noot per oogst). Met het ondersteunen van een cashewplantage in Tanzaniaanse dorpen heeft WP als visie om de boeren meer te laten verdienen met de cashewnoten en uiteindelijk ook het dorp hierin mee te laten profiteren. De winsten kunnen bijvoorbeeld geinvesteerd worden in gezondheidszorg en onderwijs.

En wat doen wij hier nu? In ieder geval niet de cashewnoten oogsten; want dat is pas in september... Wij zijn vorige week 5 dagen in Masasi geweest – een dorp dat 150 km landinwaarts van Mtwara ligt. Hier is WP ook betrokken bij verschillende cashewfarms en gaat er binnenkort een verwerkingsfabriek gebouwd worden in het dorp Chakama. Dit is een van de eerste stappen om boeren meer te laten verdienen aan hun cashewnoten door de verwerking in eigen hand te houden. Om meer geld aan te kunnen trekken en te weten wat de noden van de verschillende dorpen zijn, zijn wij een paar dagen samen met een tolk het dorp Chakama ingetrokken. We hebben met verschillende mensen gesproken over educatie, gezondheidszorg, medische problemen, familyplanning, voedsel, werkgelegenheid, religie, cultuur etc. Het was heel interessant zoveel te weten te komen van een zo’n andere cultuur! Daarnaast veel foto’s gemaakt om het beeld compleet te kunnen maken. Inmiddels zijn we terug in Mtwara en gaan we hetzelfde onderzoek doen in Naliendele. Morgen starten we met de gesprekken, we zijn benieuwd!

Over twee weken gaan we de ouders van Willem ontmoeten in Dar es Salaam en zullen we tijd met hen hebben om van al het moois wat Tanzania te bieden heeft te genieten! We hebben er erg veel zin in!!!!

Helaas helaas moeten we jullie weer teleurstellen dat we op dit moment even geen foto’s kunnen uploaden. Maar jullie geduld wordt beloond en dan is het des te leuker onze hoofden weer eens in je beeldscherm te hebben!

Baai baaaiiii Willem en Paulien